Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΥ από τον Mariánské Lázně

Εκατονταετής επέτειος της άνοιξης Φερδινάνδος Δ'. Μετά την ολοκλήρωση των τεχνολογιών παραγωγής και των απαραίτητων προετοιμασιών, ξεκίνησε η εμφιάλωση της φυσικής φαρμακευτικής πηγής»Ferdinandův pramen IV." με την ονομασία «Marianskolazaňský FERDINAND'S SPRING». Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την εμφιάλωση σε φιάλες PET των 500 ml και 1500 ml.

Ο στόχος του έργου ήταν η ανακατασκευή ενός φαινομένου στο Mariánské Lázně προκειμένου να αποκατασταθεί η λειτουργία του παραδοσιακού εργοστασίου εμφιάλωσης των ιαματικών πηγών. Το έργο χωρίστηκε στην ανακατασκευή ενός κτιρίου αρ νουβό (αντικείμενο πρώην αλυκής με μετέπειτα χρήση ως διοικητικό υπόβαθρο) και στην ανακατασκευή της πρώην αίθουσας παραγωγής που προστέθηκε στο κτίριο της αλυκής τη δεκαετία του 50. Το έργο είναι σημαντικό όχι μόνο για την ανάπτυξη της παραγωγής της εταιρείας BHMW, αλλά και για την πόλη Mariánské Lázně, καθώς το ερειπωμένο κτίριο υποβάθμισε ολόκληρη την τοποθεσία. Στην ανακατασκευή απονεμήθηκε το βραβείο του καλύτερου επιχειρηματικού έργου του 20, με την υποστήριξη των κονδυλίων του OP PIK.

Το 1922-1926, νέες γεωτρήσεις ανοίχτηκαν από τον Δρ. Benno Winter. Άλλες πηγές καταλήφθηκαν: Φερδινάνδος VII και VIII. Το ελατήριο Ferdinand VI, που διαφέρει από τα άλλα στην πολύ χαμηλή συγκέντρωση στερεών συστατικών και κυρίως σιδήρου (μόλις 2 mg ανά λίτρο, ενώ τα άλλα γύρω στα 12 mg), δίνει ιδανικό επιτραπέζιο μεταλλικό νερό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε απορροφούμενο CO2. Όλες οι πηγές (εκτός από τον Ferdinand I και VI) χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία ανθρακούχων λουτρών. Περισσότερες πληροφορίες.

Το πλοίο Marienbad (Marianske Lazne στα Τσεχικά) ήταν ένα υπερωκεάνιο που πήρε το όνομά του από τη λουτρόπολη Marianske Lazne. Είχε μήκος 137,9 μέτρα, πλάτος 17,1 μέτρα και εκτόπισμα 8448 GRT. Το χειριζόταν η Österreichische Lloyd. Το εσωτερικό του ατμόπλοιου ήταν διακοσμημένο με σκηνές από το Mariánské Lázně, και το οικόσημο της πόλης ήταν στη σημαία.

Το 1891, η παραγωγή του αλατιού Glauber μεταφέρθηκε από το πλευρικό τμήμα της κιονοστοιχίας της πηγής Φερδινάνδου στη νεόδμητη δημοτική αλυκή. Ο χημικός Ludwif Redtenbacher γίνεται διευθυντής του.

Το άνοιγμα του γραφικού σιδηροδρόμου Pilsen-Cheb μέσω του Mariánské Lázně έφερε απότομη αύξηση των επισκεπτών. Ο αριθμός τους ξεπέρασε σύντομα τις 10. Ο σιδηρόδρομος έκανε τα ιαματικά λουτρά προσβάσιμα στα μεσαία στρώματα και επέφερε μια τεράστια επέκταση του εμπορίου. Η σύνδεση του γραφικού σιδηροδρόμου με το Κάρλοβι Βάρι μέσω των άγριων κοιλάδων του δάσους Slavkovský έγινε αργότερα, το 000.

Τα έτη 1850-1860 έγιναν προσπάθειες να φέρουν νερό από την πηγή αυτή στην κιονοστοιχία και στο περίπτερο της πηγής Καρολίνα, αλλά η υψομετρική διαφορά των 43 μέτρων ήταν μεγάλη. Αυτό επιτεύχθηκε μόνο το 1869 λόγω της επιρροής του αββά Μαξ Λίμπς, που εξελέγη το 1867.

Λόγω του εξαιρετικού δημόσιου ενδιαφέροντος για τις ιαματικές πηγές και την ταχεία κατασκευή στο Mariánské Lázně, η κυβέρνηση της Πράγας ζήτησε από τον Bílina λουτρολόγο Reuss και Steinmann για λεπτομερή φυσική, χημική και ιατρική ανάλυση των πηγών.

Ο Ηγούμενος Ράιτενμπεργκερ είχε χτίσει μια κλασικιστική κιονοστοιχία πάνω από την πηγή το 1826 αντί για το παλιό ξύλινο υπόστεγο. Σήμερα, αυτή η κιονοστοιχία είναι ένα όμορφο αρχιτεκτονικό μνημείο που αναμειγνύεται απαλά με το περιβάλλον των λουτρικών πάρκων.

Το 1817, ο πρίγκιπας Anton Isidor Lobkowicz νοσηλεύτηκε στο Mariánské Lázně. Συνέστησε τον επαγγελματία κηπουρό Václav Skalník για την περαιτέρω ανάπτυξη του σπα και των πάρκων, μεταξύ των πρώτων έργων του οποίου ήταν η βελτίωση του πάρκου σπα στο Lobkowiczská Bílinská kyselka. Στη συνέχεια, ο Skalník ανέπνευσε στο Mariánské Lázní τη μοναδική του ατμόσφαιρα, σημαντική για το σύνολο της θεραπευτικής επίδρασης του τόπου. Ο JW Goethe επίσης εκτίμησε και δημοσιοποίησε το έργο του. Στη συνέχεια, ο Václav Skalník έγινε δήμαρχος του Mariánské Lázně για 19 χρόνια.